Mój przyjaciel Michael... z dystansem

Michael, Frank(wyższy) i Eddie z tatą Cascio

Wracam raz jeszcze do książki Franka Cascio - Mój przyjaciel Michael.
Wybaczcie, jeżeli trochę się powtarzam, ale naprawdę warto przeczytać!!
Właśnie robię to po raz drugi.
Napisana z miłością:)
Dla mnie to najważniejsze!
Ukazuje z czym Michael musiał zmagać się przez całe życie: presja, ból, leki, upokorzenia, przeplatane osobistymi wspomnieniami Franka.... niezapomniane wspólne przeżycia:))
Rodzina Cascio zajmowała w życiu Michaela ważne miejsce. Była bardzo bliska Jego sercu.
Przez 25 lat spędził z nimi więcej czasu niż ze swoimi krewnymi.
Ufał im. Czuł się wśród nich bezpieczny i szczęśliwy.
Państwo Cascio, piątka dzieci, babcia oraz ich włoscy kuzyni wnosili namiastkę zwyczajności w pozbawiony prywatności świat supergwiazdy.

Rodzina Cascio. Frank z lewej w okularach (brakuje dwóch młodszych braci)

Kontestuję książkę Franka i nabieram do niej dystansu.
Za pierwszym razem mieszane uczucia zostały zdominowane przez głębokie przekonanie o sile trwałości ich przyjaźni i w tej sprawie zdania nie zmieniam.
Obecnie emocje nieco się wyciszyły.
Wątpliwości wokół ostatniej części, dotyczącej przyczyn biznesowego rozstania obu panów i braku należytej dbałości Franka o szczegóły, skłaniają do baczniejszego spojrzenia na książkę.

Pierwszą nieścisłość, odkryłam na początku lektury, ale jakoś to przełknęłam.
Uważam jednak, że kto jak kto ale właśnie Frank - świadek tego i wielu innych wydarzeń, powinien szczególnie dbać o szczegóły, aby uniknąć zarzutu o brak wiarygodności.
Okoliczności wypadku w Monachium 1999 wystarczy porównać z filmem na YT, aby dojść do wniosku, że Cascio opisuje całą sytuację tak, jakby go tam wcale nie było.
Michael sam wdrapuje się na scenę po upadku mostu, bez pomocy Franka i ochroniarzy.
Nie siedzi również na brzegu estrady podczas wykonywania YANA.

Razi mnie nazywanie Michaela paranoikiem oraz ujawnianie szczegółów, dotyczących rzekomych okoliczności zawarcia małżeństwa z Lisą, oraz przyjścia na świat najmłodszego synka.
Te osoby na pewno przeczytają tę książkę…. można to było ująć, powiedzmy, bardziej dyplomatycznie i delikatnie, albo po prostu przemilczeć. 

Najbardziej żal mi małego Blanketa, a Lisa ma prawo poczuć się upokorzona.
Zakładając, że wie o czym mówi, prawdziwy przyjaciel mógł sobie darować, a powyższe informacje zachować dla siebie.
Nie nadają się do publicznej wiadomości na pewno!
Michael przewraca się grobie.

Nie mam wątpliwości, że Frank Cascio kochał Michaela, gdyż  jak można Go było nie kochać.
Do tego Michael tę miłość odwzajemniał.
Młodego i niedoświadczonego Franka cała sytuacja przerosła, czemu trudno się dziwić.
Wspaniałomyślny, szczodry Michael zatrudnił go, ponieważ chciał dla niego dobrej przyszłości.
Liczył, że młodziutki przyjaciel osiągnie sukcesy w show biznesie... jednym słowem pragnął dla niego szczęścia i pomyślności.
Czy Frank był wystarczająco zdolny, aby temu podołać?
Wydaje się, że nie bardzo...bez wykształcenia, bez doświadczenia nie mogło się udać, ale Frank widzi tego przyczynę wszędzie, tylko nie u siebie.
Powinni jak dotąd pozostać rodziną, przyjaciółmi, kumplami.
Michael popełnił błąd zatrudniając Franka. Nie wszyscy rodzą się geniuszami.

Powiedziałabym tak…. Frank kochał Michaela na pewno!… nie mam wątpliwości...kochał tak jak potrafił… jak umiał, ale na pewno szczerze.
Ufam, że miał dobre intencje pisząc tę książkę Nie dopuszczam myśli, że mogłoby być inaczej.
Cytując klasyka...."nikt nie jest idealny"

Forma i sposób przekazu Franka stanowi kwintesencję uczuć do Michaela i to jest ogromną wartością tej książki... przynajmniej dla mnie.
Co do faktów, mam trochę wątpliwości w jaki sposób Cascio je interpretuje.
Odnoszę wrażenie, że jest to historia Franka - nie Michaela, przedstawiona z własnej perspektywy dla swego rodzaju samooczyszczenia z popełnionych błędów, tym samym usprawiedliwienia przed samym sobą.

Historię załamania długoletniej przyjaźni, Frank opisuje w sposób niejasny, który trudno zrozumieć i to wydaje się podejrzane.
O co naprawdę chodziło?
Ukrywa coś, albo do końca nie mówi prawdy?
Obawiam się, że Michael najbardziej zawiódł się na nim w czasie około procesowym i to ich boleśnie poróżniło.
Tłumaczenie Franka, że Tom Meserau nie chciał, aby zeznawał jako świadek obrony, nie bardzo mnie przekonuje, aczkolwiek prawnik podobno potwierdza tę wersję.
Sprawa była wygrana, więc powołanie Franka przed ławę przysięgłych nie miało żadnego sensu.
Dlaczego zatem Michael miałby o tym nie wiedzieć??
Dlaczego czuł tak wielki żal do Franka?
Czy zaszło coś wcześniej?
Adwokat wspominał w jednym z wywiadów, że wielu przyjaciół opuściło Michaela i odmówiło świadczenia w sądzie z obawy o własną reputację.
Nie podejrzewam o to Franka.
Bez Michaela nic nie znaczył w świecie show biznesu, ale wściekły prokurator Sneddon  ostrzył sobie na niego zęby i miał ochotę oskarżyć o współudział.
Może Cascio wolał się nie narażać i wolał zniknąć?
Twierdzi, że jego adwokat zakazał kontaktów z Michaelem, a Meserau o tym wiedział i akceptował taką decyzję.
Trudno uwierzyć, że Tom Meserau milczał i spokojnie patrzył jak zdruzgotany Michael czuje się zawiedziony postawą przyjaciela.
Sądzę, że nie pozwoliłby na to, gdyby nie było coś na rzeczy.
Wyrwał Michaela z otchłani oskarżenia.
Był ostatnią osobą, która nie reagowałaby na jego cierpienia z powodu zerwania dotychczasowych więzi z Cascio.

Dlaczego własnie wtedy ich 25 letnia przyjaźń zachwiała się tak poważnie??
Przekonany o zdradzie Franka, Michael długo po uniewinniającym wyroku, nie chciał rozmawiać z nim nawet przez telefon, utrzymując jednocześnie bliskie kontakty z jego rodzicami i resztą rodziny Cascio.
W mojej głowie ciągle kotłuje się to samo pytanie?
Dlaczego pomimo słusznej linii obrony, Michael miał żal do Franka???

 ....wiem... wiem... nie da się wszystkiego zrozumieć ani wytłumaczyć..

Na szczęście..... (według Franka)..... zanim Michael umarł, zdążyli sobie wszystko wyjaśnić i wybaczyć, a ja chcę wierzyć, że tak się stało, w przeciwnym razie byłaby to kolejna bardzo smutna historia w życiu Michaela Jacksona.


W przeciwieństwie do bajkopisarza Taraborrellego, którego nadmiernie ponosiła fantazja i który nie żałował sobie wątpliwej jakości komentarzy, wygłaszając złośliwe i krzywdzące opinie, opowieść Franka jest piękna i czuła.
Będę do niej wracać.
Drążę temat nie po to, aby zdyskredytować książkę i jej autora.
Pragnę jedyne znaleźć odpowiedź na nurtujące mnie pytania, które zrodziły się po jej przeczytaniu.
Z drugiej strony wiem, że to niemożliwe, bo nie wszystko jest na sprzedaż i dobrze!!
Michael przez całe życie walczył o swoją prywatność i płacił za to wysoką cenę.
Czy teraz, kiedy go zabrakło rozpocznie się festiwal tzw "prawdziwych opowieści o Michaelu jakiego nie znamy".........???

Anialim, nasza Kochana Tłumaczko:)…..wyrazy wdzięczności za Twoją pracę i serce - dziękuję:))
Kasiu, nie żałuj - dziękuję:))
Dziękuję Wszystkim, zaangażowanym w ten projekt:))


------------------------------------------------------------------------------------